آرشیو اجتماعی

مدیران و دبیران مدارس چه کاری می توانند انجام دهند، تا دانش آموزان از ساعاتی که در مدرسه هستند، لذّت ببرند؟ چرا برخی از دبیران می گویند: ما آموزش می دهیم، اما دانش آموزان یاد نمی گیرند؟ آیا هنر یک مدیر مدرسه صرفاً جذب دبیران گرانقمیت و شناخته شده است؟ یا برگزاری امتحانات فشرده و مستمر؛ که در دراز مدت، نتیجه ای جز افت تحصیلی ، خستگی روحی و بی انگیزه کردن دانش آموزان نخواهد داشت؟ آیا صرفاً کسب رتبه در کنکور سراسری و یا داشتن معدل های بیست نشانه یک مدرسه موفق است؟ سیناتهرانی متخصص مهارتهای موفقیت فردی ، تحصیلی و شغلی که از او به عنوان مشاورخانوادگی چهره های خاص داخلی و خارجی و نیز علمی ترین مشاور تحصیلی کشور یاد می شود، در گفت و گو با پارسینه، ما را با ویژگی های یک مدرسه موفق آشنا می کند، او به ما خواهد گفت که مدارس موفق در مسیری حرکت می کنند که علاوه بر کسب موفقیت های تحصیلی چشمگیر، باعث رشد خلاقیت، تحقق روابط اجتماعی توأم با احترام متقابل، افزایش لذت یادگیری، افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس دانش آموزان شده و از آنها شهروندانی نوع دوست ، متخصصینی کارآفرین [ . . . ]

پایگاه اجتماعی(Status) اصطلاحی است که در جامعه‌شناسی به تفاوت‌های میان گروه‌های اجتماعی از نظر احترام یا اعتبار اجتماعی اطلاق می‌گردد. پایگاه به ارزیابی‌های ذهنی افراد از اختلافات اجتماعی بستگی دارد و همیشه از درآمد و دارایی نشئت نمی‌گیرد.پایگاه به وسیلهٔ شیوه‌های گوناگون زندگی گروه‌ها تعیین می‌گردد.تمایز پایگاهی اغلب از تقسیمات طبقه‌ای مستقل است و احترام اجتماعی می‌تواند مثبت یا منفی می‌باشد. گروه‌های بلندپایه که دارای امتیازات مثبت هستند؛ همه گروه‌بندی‌هایی را در برمی‌گیرند که در نظم اجتماعی از اعتبار اجتماعی بالا برخوردارند.گروه‌های پاریا، گروه‌هایی دارای امتیازات منفی هستند و در معرض تبعیض قرار دارند. این گروه که پایگاه اجتماعی ضعیفی دارند؛ از بهره جستن از فرصت‌هایی که دیگران از آن بهره‌مندند؛ محروم مانده‌اند. داشتن ثروت، معمولاً پایگاه والایی نصیب شخص می‌کند اما در شرایطی فقر ممکن است همراه با احترام باشد. در انگلستان و فرانسه، افرادی از خانواده‌های اشرافی حتی هنگامی که ثروتشان از دست رفته است، از احترام اجتماعی بسیاری برخوردارند. همچنین ممکن است افراد ثروتمند پایگاه اجتماعی بالایی نداشته باشند و خانواده‌های ثروتمند قدیمی آن‌ها را تحقیر کنند.

طبقه اجتماعی و مزیت های اجتماعی طبقه اجتماعی (کلاس اجتماعی) نوعی قشربندی است ک در آن قشرها به وسیله مقررات قانونی یا مذهبی ایجاد نمی‌شوند و عضویت بر مبنای موقعیت موروثی نیست.هم‌چنین طبقه اجتماعی؛ گروه‌بندی وسیعی از افراد است که دارای منابع اقتصادی مشترکی هستند.نظام‌های طبقاتی انعطاف‌پذیرترین نظام‌های قشربندی هستند.هیچ‌گونه محدودیت‌های رسمی درباره ازدواج میان گروهی بین افراد متعلق به طبقات مختلف وجود ندارد.طبقه یک فرد تا اندازه‌ای اکتسابی است؛ نه این که صرفاً در هنگام تولد منسوب گردد.تحرک اجتماعی؛ حرکت صعودی یا نزولی در ساخت طبقاتی؛ بسیار معمول‌تر از انواع دیگر است. طبقات به تفاوت‌های اقتصادی میان گروه‌بندی‌های افراد و نابرابری در تملک و کنترل منابع مادی بستگی دارند.نظام‌های طبقاتی اساساً از طریق ارتباطات گسترده غیرشخصی عمل می‌کنند. پایه‌های اصلی اختلافات طبقاتی؛ تفاوت در ثروت و شغل است.ثروت‌مندان، تاجران، کارفرمایان، صاحبان صنایع و مدیران اجرایی؛ معمولاً در طبقه بالا قرار دارند. کارمندان و کارکنان متخصص حرفه‌ای؛ طبقه متوسط را تشکیل می‌دهند. طبقه کارگر معمولاً در کارهای دستی و مشاغل زراعتی و باربری اشتغال دارند. در بعضی جوامع فئودالی روابط بین طبقات؛ رابطه بهره‌کشی است. انواع به طور کلی جامعه شناسان سه طبقه ی اجتماعی را مشخص می کنند[۱]: طبقه ی ممتاز : این طبقه ی [ . . . ]

آن فرایند آموزش اجتماعى را که رشد و موجودیت را در شبکه ارتباطات اجتماعى در ‘جامعه’ ممکن مى‌سازد، به‌عنوان فرایند یا فراگرد ‘اجتماعى شدن’ مى‌شناسند و تعریف مى‌کنند. فرم و شکل قبلى که خیلى هم به‌کار مى‌رفت و آن را به‌صورت ‘انطباق انسان در جامعه’ بیان مى‌کرد، امروزه به‌دلیل اینکه خیلى مکانیکى است، رد مى‌شود. اکنون بیشتر تأکید مى‌شود که انسان نه تنها به‌طور ‘منفعل ـ پذیرنده’ به‌وسیله نیروهاى خارجى اجتماعى ساخته و پرداخته مى‌شود، بلکه شخصیت فردى در روند مبادله فعال و مثبت با واقعیت‌هاى اجتماعی، شکل مى‌گیرد. براى اینکه عناصر متشکله فردى این جریان را تأکید کنیم مفهوم گیرى‌هائى نظیر هویت‌سازى یا شخصیت‌پذیرى به‌وجود آمده‌اند. اغلب تعلیم و تربیت و اجتماعى شدن را یکى تلقى مى‌کنند. این برابرگیرى دو مفهوم گاهى بى‌اهمیت است؛ اما با وجود این باید دید که مفهوم تعلیم و تربیت از یک نظرگاه وسیع‌تر و در نظرگاه دیگر محدودتر است. این مفهوم وقتى وسیع‌تر است که فرآیند آموزش و پرورش نیز هدف‌هاى دیگرى غیر از برداشت‌ها و دیدگاه‌هاى مهم اجتماعى را دنبال و بررسى کند؛ اما محدودتر است، زیرا آموزش و پرورش یک دیدگاه هدفدار دارد؛ بعنى در آنجا اشخاص هستند که آگاهانه هدف تربیتى خاصى را تعقیب مى‌کنند. [ . . . ]